sentymentalna

“ To głupota ze strony kobiety kiedy oczekuje od męża, żeby był dla niej tym, kim tylko sam Jesus może być: gotowy do przebaczenia, zawsze wyrozumiały, nieskończenie cierpliwy, niezmiennie czuły i kochający, niezawodzący na żadnym polu. Przewidujący każdą potrzebę i zaopatrujący we wszystko. Takie oczekiwania stawiają mężczyznę pod niemożliwą presją. To samo dotyczy się męża, który oczekuje zbyt wiele od swojej żony. ”

Reposted from yourtitle via cytaty

“ Twoje milczenie skłania mnie do rozmaitych domysłów. Najweselszy z nich - to, że stało się z tobą coś złego. Najsmutniejszy - to, że o mnie zapomniałeś. ”

Reposted from zwyklajakzawsze via Poranny

“

Rozejrzyjcie się dookoła. Ile jest niby silnych kobiet, które są z facetami, którzy traktują je jak gówno, a one i tak w oczach mają płynny karmel? Ile razy powtarzają one przy przyjaciółkach, że nigdy więcej, a później są dostępne jak pizza na telefon? To kwestia naciśnięcia odpowiedniej kombinacji, przy której baby są bezbronne. Niezależnie od tego, czy mają 20, 30, 40 czy 50 lat.

Taka dzida myśli, ze KTOŚ TAKI (i tutaj wstaw sobie, co chcesz: z kim się tak rozmawia do 4 rano, z kim jest takie porozumienie dusz, kto dostarczy takich emocji, czy kto będzie miał TO WSZYSTKO NARAZ) – już się nie znajdzie. Do tego dochodzi ostre rżnięcie i dużo obojętności, przeplatanej z rzadka scenami jakiejś tam czułości. I laska lampi się w tego smartfona, jak Bambi.

To jest metoda trzymania kobiety na nieustającym głodzie, który powoduje, że łapie ona z radością wszystko, co facet jej rzuci. Jest gotowa na każde skinienie. Seks? Na zawołanie. Telefon o 3 rano: „Przyjedź”? Przyjedzie. Jest najebany jak szpadel? Ona odholuje go do łóżka, pocieszy, a rano będzie lodzik i rosół. On nie odezwie się przez dwa tygodnie? Ona będzie tęsknić, kurwić, wściekać się, a później mu wybaczy, gdy tylko on wyśle mesga: „Cześć”. BO PRZECIEŻ O NIEJ MYŚLI.

Będzie nazywać się idiotką, ale podskakiwać wewnątrz z radości. Będzie pamiętać o jego urodzinach, o jego imieninach, Bożym Narodzeniu, Dniu Chłopaka, a w Dzień Bez Stanika (30 maja) wyśle mu swoje cycki.

W tym samym czasie on będzie mówił do swoich kumpli (jeśli ich ma, oczywiście, bo mam wątpliwości): „Kobiety są takie głupie. Chciałbym być z jakąś normalną laską. Która traktowałaby mnie porządnie. Z którą można by było normalnie pogadać. Tęsknię za nowym życiem, za rozpoczęciem wszystkiego od początku. Za odcięciem się od tych głupich kur, które tylko dupy dawać potrafią, marudzą, płaczą i nie wiadomo czego chcą

”

Reposted from panikea

“

10 zasad dbania o siebie:

1. Jeśli czujesz, że coś jest niezgodne z Tobą, nie rób tego.

2. Mów dokładnie to, co masz na myśli.

3. Pozwól sobie być bardziej szczęśliwym. Teraz.

4. Odpuść to, czego nie jesteś w stanie kontrolować.

5. Traktuj siebie jak swojego najlepszego przyjaciela.

6. Nagradzaj siebie często i bez powodu.

7. Nie bój się powiedzieć "TAK" sobie, nawet jeśli to oznacza powiedzenie "NIE" innym.

8. Wybaczaj sobie swoje błędy.

9. Daj sobie czas na myślenie o ważnych rzeczach w samotności.

10. Regularnie pytaj siebie, czego aktualnie potrzebujesz od życia najbardziej.

”

Reposted from avooid via 28mm

“ O tym, co jest nie tak, należy mówić sobie na bieżąco i wprost. Nie czekać, aż się przeleje, bo ze ścieraniem możecie nie nadążyć.Tak umiera miłość. Nie z powodu kłótni, lecz milczenia. ”

Reposted from nacpanaa via Poranny

“ Problem w tym, że montujemy sobie to szczęście z różnych klocków. Budujemy karkołomne konstrukcje ignorując to, że jesteśmy dla innych ludzi etapami. Bywamy też jazdami próbnymi, trofeami, wyzwaniami albo dodatkami, które uzupełniają ich tygodnie, jak listek mięty na serniku malinowym. Czasem jesteśmy polisą ubezpieczeniową, a innym razem rollercosterem, na którym można zapomnieć o podatkach, zmarszczkach i szefie, który jest dupkiem. Dla kogoś jesteśmy słońcem, wokół którego krążą myśli o trzeciej nad ranem. Zdarza nam się być niezobowiązującą rozrywką, późniejszym wyrzutem sumienia, wspomnieniem, o którym nie powie się nikomu albo bolesnym kopniakiem, który mówi: „Hej! Dojrzej!”. Jesteśmy okruchami cudzych historii, supportami przed główną gwiazdą festiwalu ich życia, szkiełkami kręcącymi się w kalejdoskopie kawiarni, ulic, galerii handlowych i klubów. Na koniec, bywamy też dla kogoś wszystkim. ”

Reposted from Poranny

“ Nie wierzę w Facebooka. Nie ma w nim nic prawdziwego. Pokazuje tylko,kim chcielibyśmy być. To świat, gdzie dominuje perfekcja. Gdzie ludzie rano biegają, jedzą perfekcyjne śniadania w domu albo na mieście, pieką ciasta, wyjeżdżają na weekend, a później na wakacje oraz godzinami bawią się z dziećmi. Tu umierają tylko koty, a właściwie są wiezione do weterynarza, aby je uśpić. To jedyny dramat, a znajomi składają współczujące wpisy. Ludzie siedzą, piją kawę, zapalają papierosy i oglądają, co robią ich znajomi. I później siedzą i się gryzą, że inni mają udany dzień, a oni nie, a oni marnują swoje życie. A nie mogą mieć udanego swojego życia, bo przecież tylko oglądają, co robią inni. Duże dzieci. Zagubione między blagą a rzeczywistością. ”

Reposted from panikea